سابقه و هدف: يون فلئورايد در بدن با كاتيونهاي دو ظرفيتي خصوصا كلسيم و منيزيوم تركيب شده و نمك هاي نامحلول فلئورايد را تشكيل مي دهد و نيز با عملكرد سيستم هاي آنزيمي مختلف سلولي مداخله مي نمايد. مداخله آنزيمي باعث مهار تنفس سلولي و فعاليت غشايي گشته و نهايتا منجر به آسيب سلولي و مرگ آن مي گردد.
مواد و رو شها: اين مطالعه از نوع مقطعي (Cross sectional) بوده و بررسي روي 74 نفر از شاغلين مواجهه يافته باHF  در يكي از صنايع كشور كه در طي مدت شش ماه به علت مواجهه با اين ماده در مركز درماني آن صنعت تحت مراقبت و درمان قرار گرفتند انجام پذيرفته است. اقدامات درماني در محل مواجهه و سپس در مركز درماني شامل شستشو با آب و استفاده از ژل گلوكونات كلسيم 2.5% و يا محلول بنزالكونيوم كلرايد بوده است. داده ها با استفاده از پرسش نامه خودايفا و پرسش نامه تكميل شده توسط پزشك معالج جمع آوري شده و با استفاده از نرم افزارSPSS  مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفته است.
يافته ها: ميانگين سني افراد دچار سوختگي 28.75 سال (انحراف معيار 6.7) بود و هر 74 نفر مذكر بودند. پيش از رسيدن به درمانگاه در 56 مورد 75.7)%( شستشو با آب انجام پذيرفته بود و 24 مورد 32.4)%( از ژل گلوكونات كلسيم استفاده كرده بودند. در محل درمانگاه، براي 46 نفر 62.16)%( شستشو با آب و براي 70 نفر 94.59)%( استفاده از ژل گلوكونات كلسيم صورت گرفته بود. بيش از 80% سوختگي ها از نوع درجه يك بوده و در پيگيري هاي بعدي عوارض قابل توجهي مشاهده نشد.
نتيجهگيري: اين مطالعه نشان مي دهد كه شستشوي سريع و به موقع حتي پيش از رسيدن به درمانگاه و شروع زود هنگام درمان با گلوكونات كلسيم قبل و بلافاصله پيش از رسيدن به درمانگاه تا چه حد مي تواند از گسترش عوارض حوادث مرتبط با سوختگي با HF بكاهد.