یافته ها: تعداد كل دانش آموزان 184 نفر شامل 79(93/42%) پسر و 105(06/57%) دختر بود. از اين تعداد دانش آموزان 150 نفر(52/81%) ميزان منوكسيدكربن بازدمي ppm 6-0،23 نفر(50/12%) منوكسيدكربن بازدمي ppm 10-7 و 10 نفر(43/5%) منوكسيدكربن بازدمي در حد ppm 20-11 و 1 نفر(54/0%) منوكسيدكربن بازدمي بالاي ppm 20 داشتند. تفاوت در علایم باليني ابراز شده در گروه هاي مختلف از نظر آماري معني دار نبود. در مجموع 31 نفر(67/18%) از دانش آموزان غير سيگاري مورد مطالعه سطوح منوكسيدكربن بازدمي بيش از حد طبيعي ppm 3-1 داشتند.
نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نمايانگر مواجهه كودكان با منابع محيطي مولد منوكسيدكربن است. تعداد 11 نفر از كل دانش آموزان (97/5%) ميزان منوكسيدكربن بازدمي مساوي يا بالاتر از ppm 11 يعني در سطحي بيش از سطح مجاز ppm 9 داشتند. لازم است در خصوص منابع مواجهه با گاز منوكسيدكربن در محيط زندگي كودكان بررسي و دقت بيشتري صورت گرفته و با هوشياري بيشتر بتوانيم از بروز موارد مسموميت و احيانا مرگ و مير ناخواسته در كودكان بكاهيم.