اشتغال یکی از اجزاء مهم رفاه و سلامت انسان‌ها است؛ اما زمانی که افراد آزار و خشونت جنسی را در محیط کار تجربه می‌کنند، اشتغال می‌تواند خود عاملی برای ایجاد آثار منفی بر سلامت جسم و روان گردد. شواهد بسیاری مبنی بر هزینه‌های بالای سازمانی ناشی از آزار و خشونت جنسی در محیط‌های کاری به‌علت عوارض حقوقی، اجتماعی، ساعات کاری از دست رفته و ترک شغل موجود است. در سال‌های اخیر بسیاری از کشورها این امر مهم را به طور گسترده‌ای مورد توجه قرار داده و در قوانین متعددی چون قوانین کیفری و سازمانی خود مد نظر قرار داده اند.
آزار جنسی در محیط کار به هر گونه رفتار ناخواسته لفظی یا جسمی جنسی یا جنسیتی اطلاق می‌شود که با انجام کارها و امور جاری تداخل داشته و یا یک محیط کاری ارعاب انگیز، خصومت آمیز یا توهین آمیز ایجاد کند. آزار و خشونت جنسی در کلیه محیط‌های کاری اعم از تولیدی و صنعتی، دولتی و خصوصی، بزرگ و کوچک وجود دارد و سکوت و عدم گزارش آن به معنای فقدان آن نیست. بسیاری از موارد آزار و خشونت خارج از دید عموم و در موقعیت‌های خصوصی و بیشتر با اثرات روحی و روانی تا جسمانی اتفاق افتاده و دارای عوارض جدی بر قربانی و کارفرما هستند. آزار و خشونت در محیط کاری منجر به افزایش غیبت از کار، چرخش بالای پرسنلی و از دست رفتن کارکنان باارزش و نیز ایجاد وجهه منفی برای سازمان می‌شود. همانطور که ذکر شد، خشونت در محیط کار یک نگرانی مهم سازمانی و اجتماعی است زیرا موفقیت هر سازمانی بستگی به کارآیی پرسنل آن سازمان دارد و در ضمن انتقال شکایات خشونت و آزار به خارج از سازمان، می‌تواند اعتبار و آبروی سازمان را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد.
آزار جنسی همانطور که از نظر اخلاقی و اجتماعی غیرقابل قبول است، برای سازمان‌ها و محیط‌های کاری نیز تبعات منفی دارد. بنابراین کاهش و حذف آزار جنسی در محیط کار اقدامی است انسانی و اقتصادی.
